- انجمن بهره وری خراسان
- 0 نظر
- 82 بازدید
تاریخچه بهره‌وری در ایران
۱. دوره پیش از صنعتی شدن (قبل از ۱۳۰۰ خورشیدی)
- اقتصاد ایران عمدتاً مبتنی بر کشاورزی و دامداری بود.
- بهره‌وری به شکل سنتی و بدون برنامه‌ریزی علمی انجام می‌شد.
- نبود فناوری پیشرفته و مدیریت سیستماتیک باعث پایین بودن سطح بهره‌وری بود.
۲. دوره صنعتی شدن اولیه (۱۳۰۰–۱۳۵۷)
- با شروع مدرنیزاسیون در دوران پهلوی، صنایع جدیدی مانند نفت، فولاد و نساجی ایجاد شد.
- اولین تلاش‌ها برای بهبود بهره‌وری با استخدام کارشناسان خارجی و واردات ماشین‌آلات آغاز شد.
- در دهه ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰، مفاهیم مدیریت علمی و بهره‌وری تا حدی در صنایع بزرگ مورد توجه قرار گرفت.
۳. دوره پس از انقلاب (۱۳۵۷–۱۳۶۸)
- به دلیل جنگ تحمیلی و تحریم‌ها، تمرکز بر خودکفایی و تولید داخلی بود، نه بهره‌وری.
- بسیاری از صنایع با مشکل کمبود مواد اولیه و فرسودگی تجهیزات مواجه شدند.
- کاهش سرمایه‌گذاری در فناوری و مدیریت، بهره‌وری را تحت تأثیر منفی قرار داد.
۴. دوره بازسازی و توسعه (۱۳۶۸–۱۳۸۴)
- پس از جنگ، برنامه‌های توسعه اقتصادی آغاز شد.
- تأسیس “مرکز بهره‌وری ایران” در سال ۱۳۷۱ برای ترویج فرهنگ بهره‌وری.
- توجه نسبی به بهبود فرآیندها و استفاده از فناوری‌های جدید در صنایع.
۵. دوره مدرن (۱۳۸۴ تاکنون)
- گسترش مفاهیم “مدیریت بهره‌وری” و “اقتصاد دانش‌بنیان”.
- ایجاد “ستاد بهره‌وری ملی” در سال ۱۳۹۴ برای سیاست‌گذاری در این حوزه.
- چالش‌های اصلی: تحریم‌ها، فراروی از اقتصاد نفتی، نیاز به نوآوری و دیجیتالی شدن.
چالش‌های بهره‌وری در ایران
- وابستگی به درآمدهای نفتی
- مدیریت سنتی در برخی سازمان‌ها
- ضعف در تحقیق و توسعه (R&D)
- تحریم‌ها و محدودیت دسترسی به فناوری‌های روز
اقدامات اخیر برای بهبود بهره‌وری
- توسعه فناوری اطلاعات و هوشمندسازی صنایع
- تأکید بر اقتصاد مقاومتی و کاهش اتکا به نفت
- آموزش نیروی انسانی و ترویج استانداردهای بین‌المللی
